Van de Drakensbergen naar Johannesburg

Om 6:15 gaat de wekker want om 7:00 worden de koffers opgehaald, kunnen we ontbijten en om 8:00 vertrekt de bus. Eerlijk gezegd vond ik het een vreemde overnachting. We hebben maar zo kort van de prachtige accomodatie kunnen genieten. Waarom heeft NRV hier geen extra dag aan vastgeplakt. Had qua kosten niet heel veel uitgemaakt denk ik. De eerste stop vindt plaats bij een schattig plekje waar zich volgens borden het smalste kerkje van de wereld bevindt. Er lopen diverse honden op het terrein. Achter het kerkje staat een soort Engels theehuis waar naast verse dranken ook eigen gemaakte taarten en breakfast verkocht wordt. Ook staan er allerlei toeristische prullaria, zeepjes, 2e hands boeken, schilderijtjes etc. Buiten kan je ook boeken kopen waarbij de opbrengst gebruikt wordt voor de zwerfhonden die de eigenares opvangt. Beetje suf maar dat vertelde Eileen pas toen we alweer in de bus zaten. Veel informatie moest je zelf uit Eileen trekken. We kwamen b.v. langs het Army-boer museum waar veel informatie te vinden is over de boeren oorlog, maar daar werd met geen woord over gerept, helaas voor Erwin die het reuze interessant gevonden had om het museum te bezoeken. De Nederlandse boeren in ZA hebben 2 keer een vrijheidsoorlog gevoerd tegen het Britse Rijk, er zijn toen veel burger slachtoffers gevallen. Na de eerste stop volgde al snel een 2e voor een van de jongens aan board die beroerd was met last van de darmen. Na ca. 20 minuten kon de reis vervolgd worden om na ca. een half uur weer onderbroken te worden. Onze fantastisch rijdende chauffeur Shahib werd langs de snelweg een politiefuik in geleid. Hij is van origine een Indier. De rest van de bus is blank en de politieagenten donker gekleurd. Het heeft bijna een half uur geduurd voor hij met al zijn papieren weer verder mocht rijden, 500 ZA Rand lichter. Blijkbaar vinden ze toch iets, al is er geen overtreding te vinden. Naast ons stopte een taxibusje met donkergekleurde personen waarop stond dat het maximaal 12 personen mocht vervoeren. We telden zo al 16 personen. Binnen enkele minuten  kon de chauffeur van het taxibusje weer doorrijden.... staaltje van corruptie! Enfin we vervolgen onze weg en stoppen wederom bij een wegrestaurant (nr. 4 deze reis, terwijl we hadden aangegeven bij Eileen dat we daarvoor niet naar ZA zijn gekomen). We krijgen 3 kwartier, om 13:00 wil Eileen verder, we gaan namelijk nog een rondtoer door Soweto maken voor we naar het vliegveld gaan. Het gaat er tussen de 4 mannelijke personeelsleden zo chaotisch aan toe, dat Phillip en ik pas om 12:58 onze tosties krijgen en voor Erwin en Danielle is er nog niets. We hadden om 12:50 al aangegeven dat om 13:00 de bus vertrok. Danielle begint bij mij mee te eten, maar Erwin heeft vreselijk de pest in. We proppen het eten  naar binnen en om 13:10 wordt het eten van Erwin en Danielle gebracht maar inmiddels staat Erwin al bij de kassa om af te rekenen. De rest van de groep staat al bij de bus. Hij betaalt maar 2 maaltijden en geeft geen fooi... autssshh. Het is nummer zoveel van een niet zo handig geregelde lunchstop, waarbij we soms een doosje meekrijgen om het nog niet genuttigde eten mee de bus in te nemen. 

We zitten allemaal in de bus en met vliegende vaart gaat het richting Johannesburg en de buitenwijk Soweto. Het bijzondere wat daar te vinden is, is dat het de woonplaats van Nelson Mandela en Bisschop Tutu is geweest. Deze ingelaste 'excursie' was ook de reden dat we zo vroeg moesten vertrekken. In Soweto mogen we niet uit de bus, we komen door redelijk mooie stukjes met wat luxere huizen en de meest armoedige krottenwijken. Naar Eileen vertelde wonen er in Soweto meer miljonairs dan in Johannesburg. Het huis waar Tutu heeft gewoond is aangepast en ligt vlak bij een restaurant waar blijkbaar alleen de happy few kunnen eten, bijzonder want het ziet er niet heel fancy uit, maar het eten schijnt heerlijk te zijn. Het huis van Mandela is een museum geworden en verder is er in Soweto niets bijzonders te zien, buiten de enorme bergen afval die door de hele wijk liggen. Het is nog niet zo heel lang geleden dat je als blanke niet eens Soweto in mocht, alleen als je een speciaal beroep had waarbij je de donkere bewoners kon helpen, zoals leraar of arts. Omgekeerd precies hetzelfde, alleen met een bijzondere permissie (werkvergunning) mocht je als donker persoon de blanke gebieden in; lang leve apartheid 😒. We rijden verder naar een stadion waar in 2010 Nederland in de wereldbekerfinale voetbal verloren heeft van Spanje. Hier wordt de groepsfoto eindelijk gemaakt, waar we al een paar dagen om vragen.... zout in de wonde?

We rijden door naar het vliegveld waar we ca. 17:30 aankomen. We vliegen om 23:10, wil iemand ons kwijt? Met koffers en paspoort in de hand checken we in, nemen afscheid van Eileen en maken ons op voor de lange terugreis van 11 uur. Er zijn nog een paar mooie winkels te bezoeken waar we nog 2 prachtige staande Afrikaanse maskers scoren. We proberen nog even goed de benen te strekken, het was veel bussen de afgelopen dagen en straks ook een lange zit.

De vlucht vertrekt prima op tijd, om 00:00 wordt er een warme maaltijd geserveerd, die grotendeels weer teruggaat en dan wordt het weer billendraaien en proberen te slapen. Om 8:00 volgt het ontbijt en om ca. 10:00 veren de wielen soepeltjes tegen het asfalt van Schiphol airport. Onze vrouwelijke gezagvoerder heeft er een prima vlucht en landing van gemaakt. De taxi heeft ons snel naar Santpoort gebracht waar de schone taak wacht van Gucci knuffelen,  koffers uitpakken, wassen en boodschappen doen, alles relaxed want we hebben nog een paar dagen vrij, zodat we kunnen terugkijken op een prachtige vakantie waarin we weer veel beleefd en gezien hebben.

Ciao, ciao!