Van Drakensbergen zuid naar Drakensbergen noord

Vanochtend vroeg weer de koffers gepakt voor onze laatste overnachting in ZA. Onze loodzware koffers worden door een paar donkergekleurde zuid Afrikanen opgehaald en naar de bus gebracht. Ik blijf hier toch wat moeite mee hebben. De koffers kunnen we zelf ook naar de bus brengen, maar dan hebben de mensen ook geen werk, lastig dilemma. Erwin en ik zijn als eerste in de mooie eetzaal die veel wegheeft van een Oostenrijks chalet. Het is koud buiten, maar binnen brandt een heerlijk haardvuur. We kiezen een tafel bij het raam en direct valt mijn blik op een grote baviaan die pal voor het raam op een pilaar zit te snoepen van een knalrode lolly. Een andere lolly, nog in de verpakking houdt hij in een van zijn klauwen vast. Op het moment dat we een foto willen maken schiet hij het dak op en verdwijnt. Langzaamaan druppelt de groep binnen en begint iedereen met zijn ontbijt. We zijn bijna klaar als een van de mannen luid zegt: kijk nou joh... ik draai me om en een joekel van een baviaan rent gewoon over het buffet, oproer allom en grote schrik want ze kunnen venijnig bijten. Een van de personeelsleden rent naar haar balletjes pistool en een ander slaat de aap min of meer met een stok het restaurant uit. Je maakt toch weer wat mee in het prachtige ZA. Even later valt me buiten in de verte een eland op. Het exemplaar staat zich heerlijk te laven aan de steeds warmer wordende zon. Ik heb snel een paar mooie foto's genomen, want het klinkt misschien gek maar ik kan me niet heugen dat ik ooit een eland in levende lijve heb gezien. We horen van een paar reisgenoten dat er bavianen in hun kamer zijn geweest. Bij 2 broers werd er een rol biscuits gegapt, maar bij Piet een oudere man hebben ze zelf de deur weten te openen en hebben ze een behoorlijke puinhoop gemaakt op zoek naar eten. Het blijven boefjes.

Terwijl Dani en ik heerlijk genoten van een manicure en massage was Erwin mee op de Sani Pass tour naar Lesotho. De rit was erg bumpy maar zeer de moeite waard en door een prachtig landschap. In de hoogst gelegen pub van ZA kreeg de groep soep met vers eigengemaakt brood en werd er een dorpje bezocht. Volgens Erwin zag het er in Lesotho nog armoediger uit dan in grote delen van ZA. Er blijft nog steeds een behoorlijk verschil tussen arm en rijk. 

Onderweg zie je overal dat de armoedige golfplaten huisjes vervangen worden door stenen huisjes, zodra er geld is wordt er weer een laagje gebouwd. In Kwazulu Natal zie je dat ze wel een rondavel naast het nieuwe huisje laten staan. De Zulu's gaan ervan uit dat de voorvaderen altijd in de buurt blijven waken en bij iedere belangrijke gebeurtenis, zoals huwelijk, overlijden of geboorte wordt dat aan de voorvaderen meegedeeld in de rondavel.

Vanochtend, met pijn in mijn hart weg uit het mooie Gooderson resort. Hier had ik graag nog een dagje gebleven. Maar goed, er is een tijd van komen, etc.  De eerste bestemming is Howick waar we een waterval gaan bezoeken. We rijden weer door een prachtig landschap en onderweg valt het me op dat het barst van de carwashes en overal zie je mannen hun auto wassen. Ook zie je vaak een  auto met pech langs de kant staan waar de eigenaar dan zelf onder de motorkap bezig is. Een pechhulp organisatie zoals de WW heb ik tot nu toe niet gezien, ben benieuwd of zoiets wel bestaat of misschien alleen voor de rijkere Afrikanen. Aangekomen bij de waterval van Howick vindt ik het een beetje tegenvallen, weer veel kraampjes en heel toeristisch. Niet veel later door naar het monument van Mandela en bijbehorend museum. Indrukwekkend welk verhaal zich achter Mandela bevindt. Het monument bestaat uit een aantal stalen sprieten en als je er recht voor gaat staan vormen de sprieten het profiel van Mandela, zeer interessant. Aan de overkant van de weg staat een kleiner stalen monument op de plek waar hij in 1962 als leider van het ANC werd opgepakt voor het omver willen werpen van het appartheidsregime.

Tegen 16:00 aangekomen op de laatste bestemming, wederom een Gooderson resort. Dit is de mooiste kamer van allemaal maar is weer behoorlijk koud. We hebben uitzicht op de golfcourt. Erwin en ik gaan een rondje wandelen door het park. Gek genoeg komen we naast wat mooie vogels geen enkel wild dier tegen. Wederom is hier van alles te doen. Een paradijs voor golfers en voor kinderen. Phillip en Danielle gaan tennissen met wat jongeren uit de groep en Erwin en ik komen op een terras terecht met een gin-tonic. Even later volgt een heerlijk buffet en eten we weer veel te veel. Nog een paar potjes quickzen en daarna slapen. Ik ga nu dan ook onder de wol want we moeten morgen vroeg op voor de rit naar het vliegveld.