Van Johannesburg naar Hazyview

Kamer in het Birchwood hotel was schoon maar lichtelijk gedateerd, en heel koud. Raam stond dan wel open, maar ook al deed je het dicht, de deur (we zaten aan een soort hofje) was omlijst met een grote kier van zo'n 2 centimeter. Het is hier winter, overdag heerlijke temperatuur maar 's nachts.... enfin je begrijpt het wel. Vanochtend mochten we uitslapen. Om 8:00 ontbijt, om 9:00 in de bus. Ontbijtbuffet perfect, de gebruikelijke overdaad. Je mocht alles zelf pakken, behalve de koffie of thee. Erwin had dat bij de entree niet goed meegekregen en wilde zelf de koffiepot pakken, maar dat leverde een boze blik en houding van de ober op. Hij kwam aangesneld pakte de pot pissig op en schonk de koffie arrogant uit. Niemand, maar dan ook niemand kan zo goed koffie schenken als ik... althans, dat meende ik van zijn gezicht af te lezen. Later vertelde Eileen dat alles in Zuid Afrika langzaam gaat, dat is de cultuur, dus wen er maar aan Erwin, alles op zijn tijd! 

Om 9:00 uur stipt de bus in voor een paar eerste saaie uren van tuffen en schommelen, vlak landschap, lijkt erg op Nederland. Eileen vertelt dat er 3 soorten 'hoofdsteden' historisch gevormd zijn. Pretoria is de bestuurlijke hoofdstad, Kaapstad de wetgevende hoofdstad en Bloemfontijn de gerechtelijke hoofdstad. Johannesburg komt dus niet in het rijtje voor, ondanks dat het met 9 miljoen inwoners wel de grootste stad van ZA is. Daarnaast spreekt men 11 officiele talen, waaronder, Afrikaans,  Engels, Zoeloe en Swazi. Dit zijn altijd leuke weetjes over een land.

Om 11:30 een  stop gemaakt bij een soort van wegrestaurant de Petropoort, grappig ze hadden zebra's, nijlpaarden, struisvogels en antilopen in hun inmense achtertuin. Erwin en ik geld gepind met een maximum bedrag  (meer mag niet want dat is niet veilig volgens de ATM 🤔) wat we in de bus meteen weer af moesten dragen aan Eileen, voor de gemeenschappelijke fooienpot en een extra avondsafari en de safari upgrade in een open jeep met echte ranger ipv met de bus..... het vliegt zo je hand uit. Niet eens je zak, want zover kwamen we niet toen de pinautomaat de Randjes uitspuugde. Morgen dus weer op zoek  naar een  ATM. Wel werd in de middag het landschap mooier en mooier, bananen, sinaasappel- en  macadamiaplantages. Stop gemaakt bij een winkel om  er wat van te kopen, dus met de inname van vitamines zit het wel goed. Er was ook een houtzagerij en ze verkochten o.a. bijzonder mooie tafelbladen.  De grote vraag is dan altijd weer... hoe krijg je die in Nederland? Het landschap is hier erg groen, veel aangeplante Eucalytusbomen die bestemd zijn voor telefoonpalen (het zijn hele lange dunne bomen) en meubels. Eucalyptus heeft de eigenschap dat het niet lekker is voor parasieten en andere insecten. Er vromt zich dan ook bijna geen houtrot in het hout en gaat dus lang mee. Veel houtproducten zijn bestemd voor de export, net als de enorme hoeveelheid bananen.

We komen in de middag aan bij een koffiebranderij Sabie Valey, waarbij de eigenaar vol passie uitlegt dat het bedrijf al eeuwenlang (kan ook iets minder zijn) in bezit van zijn familie is. Hij vertelt hoe de koffiestruiken groeien, ze worden op max. 2 meter hoog gehouden, want als de besjes rood en rijp zijn worden ze met de hand geplukt, en alleen door vrouwen! Ja, ja, wat kunnen wij vrouwen nou niet? Grapje, alleen de rode bessen mogen geplukt worden en veel mannen zijn kleurenblind, dus die zien het verschil niet tussen de groene en rode bessen. Nadat ze geplukt zijn, worden ze gedroogd en gebrand. We mogen kijken bij een demo van dat proces, heel interessant. Aangezien ik s avonds graag een caffeinevrije koffie drink vraag ik hem hoe die dan gemaakt wordt..... wel: het proces is doorspekt met chemische middelen, die ook nog achterblijven in "boon", niet gezond om te drinken volgens de koffieboer🤢... Dan bedenk ik me nog het verhaal van de civetkat (en volgens Harry, onze gids in Vietnam, de koffiebonen etende en ook weer uitpoepende vos voor de bonen van Vietnam). Dieren die dus koffiebonen eten, ze uitpoepen, bonen worden gereinigd en gebrand en daarna onder het mom van ontzettend lekkere koffie tegen heel veel geld verkocht wordt. De koffieboer lacht schamper en doet het af als grote lariekoek... nou moe, er blijft ook werkelijk geen koffiemythe meer over. We krijgen uiteraard een heerlijk kopje koffie met een soort tongstrelende chocoladecake aangeboden. Ik koop wat bonen voor thuis, ondanks dat ik me had voorgenomen om me op deze reis niets aan te laten smeren wat thuis toch weer achter in een kast verdwijnt, zo geen ruggegraat.... We vervolgen de reis en komen met een klein uurtje aan in Hazyview (stoffig stadje in de buurt van het Krugerpark) bij ons volgende hotel/lodges Little Pilgrims, voor 2 dagen. We gaan zo genieten van een welkomstdiner en de groep beter leren kennen, ben benieuwd.