Lange busreis en jeepsafari

Na 2 dagen eindelijk weer internet. Ons koloniaals hotel in Bandarawela had wel iets.... De lobby was echt leuk met historische foto's aan de muur, veel oud hout e.d. wat minder leuk was, het was zeer gedateerd en er waren volop bezoekers. Van die snelle, kleine rakkers met een hard schildje, veel pootjes, met noemt ze ook eel eens kakkerlakken. Danielle vond het 3x niks, dus ik sliep bij haar, saampies met het licht aan. Als ik wat hoor 's nachts wil ik wel meteen zien waar het geluid vandaan komt. Toch was er een rakker tussendoor geslopen, die lag 's ochtends op zijn rug met de pootjes omhoog voor onze kamerdeur, aan de binnenkant dan. Snel de koffers gepakt, ontbijtje genuttigd en ons opgemaakt voor een lange busreis naar Unarawela national park voor onze jeepsafari.

De jeepsafari begon weer volop met pret, het is best wel ff klimmen zo'n hoog ding in, dus het zag er niet al te elegant uit. Wij hadden prima leren kuipstoelen en dat was erg prettig met al die kuilen in de weg. Je ingewanden werden dusdanig op de proef gesteld, dat ik met na afloop nog afvroeg of ze allemaal nog op de juiste plek zaten. Meteen na 10 minuten konden we een olifant spotten, welliswaar alleen zijn rug want hij stond tussen hoog struikgewas, maar toch... een heuse olifant. Even later werden we door onze chauffeur gewezen op een pauw. Ja ook leuk, maar die hebben we thuis ook. Weer even verder wat vogeltjes, tuurlijk heel mooi hoor, die groene met een rood kuifje hebben we niet thuis. Maar even later bij een prachtig meer stond er een enorme kudde waterbuffels. Die zie je in Nederland ook niet iedere dag. Toen wees de chauff ons op een donker hoekje aan de rand van het meer: a crocodille.... waar, waar? 10 keer kijken en toen opeens zag ik het beest liggen, lekker te suffen in zijn geheime hutje, misschien met zo'n half oog open richting een heerlijk waterbuffeltje, zo'n jonkie gaat er wel in met het avondeten. Hotsend en klotsend reden we verder, het ene mini vogeltje na het andere spottend, gaap, zucht.... was die ene olifant een lokkerdje of gaat het echte werk nog beginnen? Nou, geen angst, op enig moment stopt de voorste jeep en even later volgt een hele kuierende kudde van zeker 8 olifanten, zich lavend aan de ene na de andere tak of pluk gras. 2 baby olifantjes erbij. Echt heel speciaal, hoe beschermend de grotere olifanten ook zijn naar die kleintjes toe. Ze werden compleet omringt door de grotere olifanten. Na de nodige foto's weer verder gereden. We hebben in zijn totaliteit wel 40 olifanten, een leguaan, een krokodil, waterbuffels, kameleon, pauwen, een arend en hazen gezien. We zijn bijna bij de uitgang als er weer een enorme kudde staat. Toch nog even dichterbij gereden, we hebben een prima chauffeur, met nog betere ogen. Opeens ziet Charlotte nog een hert tussen het struikgewas staan, die ze wil fotograferen. Een hert? Braaf gaat  de chauffeur weer een stukje terug op zoek naar een goede plek om het hert te spotten en te fotograferen, ik denk nog een hert? Die hebben we toch ook thuis? Vorige week nog een foto van Phillip gehad van een jong hert in onze tuin. Al met al was het een topervaring, die we niet snel meer zullen vergeten.

Na de safari rijden we door naar ons hotel aan het Centaurilake. We komen aan in het donker maar we zien genoeg om een meer te zien glinsteren in het maanlicht. Een grootse entree, dat ziet er goed uit. We krijgen de sleutels en een paar luitjes verdwijnen de chique trap op naar de 1e. Ik kijk mijn ogen uit, jeempie. Zij zitten in kamer 204, we lopen er dus achteraan, maar bij 205 en 206, de kamers die wij hebben, worden we de andere kant opgestuurd. We volgen de bordjes, gangetje door, trapje op, gangetje door, nog verder door een gangetje met kamernummers 71, 72, 73, etc. Trapje af en dan zijn we opeens bij de kamers 205 en 206. Ertegenover kijken we door een glazen deur en zien we een enorm podium met grote lampen en enorme boxen. Kamer ziet er best oke uit. Badkamer gedateerd, maar het is schoon. Koffers geinstalleerd en op zoek naar het restaurant. In een pal aan het restaurant gelegen grote ruimte is een knalfeest bezig, letterlijk knal. De boxen dreunen, niet normaal meer. Ik vraag wanneer dat feest is afgelopen. 23:00  uur. Fijn hoor. Na het eten gaan we maar even een spelletje koeienvangen doen, maar om 22:30 wil iedereen naar bed. Zou ik ook wel willen, maar mijn bed schud nogal van die bassende dreun. Ach om 23:00 moet het afgelopen zijn, toch? Om  23:20 ga ik toch maar eens verhaal halen. Ik moet tenslotte om 6:00 weer op. Nou, het is om 23:30 afgelopen hoor. Ik heb er weinig vertrouwen in, maar om 23:30 is het echt stil. Maar niet getreurd, om 5:30 begint de muziek weer......

Sri lanka, prachtig land, maar blijkbaar hebben ze een enorme feestmuts op!

: