Olifanten weeshuis en het dutch fort in Galle

Vanochtend vertrokken vanuit het Centauri Lakehotel. Prachtig, hotel, prachtige ligging. Er worden foto's gemaakt van bruidspaar nummer zoveel. Trouwen is duur in Sri lanka, maar we hebben wel 4 bruidparen gezien en wel 10 trouwauto's, alsof het gratis is.

Manu vertelt een aardig verhaal over hoe de Sri Lankanen aan een partner komen. In de lagere klasse is het geen probleem, er wordt niet gestudeerd, mensen gaan na de middelbare school op zoek naar werk en bezoeken in het weekend de pub, alle tijd om een partner te vinden. Ook in de hogere klasse is het geen probleem. Geld genoeg, dus in je eigen klasse hoef je geen tijd meer te steken in een studie, carriere of geld verdienen. De middenklasse is een ander verhaal. Eerst gaan de zonen en dochters een 4 tot 6 jaar studeren, daarna op zoek naar een baan en dan nog veel tijd aan je carriere besteden, een huis zoeken en een auto is ook een must. Voordat deze mensen toekomen aan een partner zijn ze soms al dik in de 30. Pap en mam gaan zich dan maar eens over de situatie ontfermen d.m.v. het plaatsen van een contactadvertentie. Manu laat een dubbele pagina uit de krant zien met honderden advertenties. Hij leest er een voor in het Engels. Als ouders in het Engels kunnen converseren is dat een pre, dat houdt in dat ook zij gestudeerd hebben. De betreffende advertentie is bedoeld voor dochterlief van 33 jaar oud, mooi, slank en hoogopgeleid. Dan wordt er verteld dat de zuster docent is, getrouwd met een ingenieur en dat de broer een chirurg is die in de UK woont. Dat schijnt het ook goed te doen voor mogelijke toekomstige partners. Ook wordt er nog vermeld dat zowel de vrouw als de ouders een goedgevulde bankrekening hebben. Het kan tot wel 30 ontmoetingen leiden met mogelijke kandidaten voordat een definitieve keus voor een partner gemaakt is. Daarna wordt er snel getrouwd, meestal met 3 maanden.Wat een toestand. Manu had zijn eigen vrouw zelf gevonden, maar zijn broer die veel over de wereld gereisd heeft als bouwkundig ingenieur, moest wel op die manier aan een vrouw geholpen worden.

Goed in de bus op weg naar het olifantenweeshuis. Er waren ca. 35 tot 40 jonge olifantjes. Echt superschattig. Ze kregen melk uit een grote slang. Helaas mochten de toeristen niet bij ze in de buurt komen, wat we wel verwacht hadden. Inmiddels zijn ze er achter dat als de olifantjes te veel mensen zien, hun terugkeer als zelfstandige olifant naar de natuur veel lastiger is. Ze verwachten dan gevoed te worden en hebben moeite hun eigen kostje (zeg maar kost, die giganten eten aardig wat) bij elkaar te scharrelen. Na een half uur waren ze gevoed en konden we vertrekken naar Galle.

In Galle staat nog het dutchfort, leuk om rond te lopen, ook een gereformeerde kerk, die hebben onze voorouders gebouwd. Staat er dus gewoon in het Nederlands op. Daarna nog door de oude haven gelopen. Manu heeft haast hij wil ons droppen bij de verlengingshotels. Hijzelf gaat weer naar huis. Naar Galle willen we nog wel eens terug, er is nog zat te bezichtigen. Eens kijken of we die mogelijkheid nog eens hebben de komende dagen.