Crocodile burger en onze laatste volle dag in Cambodja

Gisterenavond zijn we weer naar pubstreet getogen, toch het leukste gedeelte van Siem Reap. Phillips aandacht wordt getrokken door een reclamebord waarop een crocodile burger wordt aangeprezen. Die wil hij proberen. Geen probleem, dus wij naar binnen. Het is een leuk tentje met gezellige muziek. Phillip bestelt de burger en wij houden het even bij een eenvoudige hap, stukje vlees, pizza en kip in championsaus, of iets wat daar voor door moet gaan. In de meeste restaurants zijn Westerse gerechten toegevoegd aan de kaart, maar soms laat de smaak nog iets te wensen over. Op zich jammer dat we niemand hebben om ons in te fluisteren wat je nu echt eens uit de Cambodjaanse keuken moet proberen (ik ga nu echt niet meer vertellen dat we Harrie missen). Volgens Phillip smaakt krokodil naar een combi van kip en vis en hij vindt het wel aardig. 

In de ochtend willen we even over de markt lopen, stelt echter niet teveel voor. Alle kraampjes lijken op elkaar en ook hier proberen ze van alles aan je te slijten, en dan op een dwingend toontje, met een lekker "zeikstemmetje". Sorry voor het woord. Al snel vinden we het tijd voor een bakje koffie. Erwin heeft een leuk tentje gezien, weet nog waar het is en wijst ons de weg. We vinden een leuk loungy zitje half buiten en strijken neer. We bestellen iets en terwijl we daar op wachten kijk ik om me heen. Ik zie een aantal oudere mannen met een jonge Cambodjaanse vrouw zitten. Er zitten wat mannen aan de bar, er komt er een aangereden op een scooter en even later een op een squad. Erwin en ik proberen het verhaal te achterhalen en doen een gooi naar de functie van het tentje.... we laten het maar bij 1 drankje, misschien toch geen bar voor ons.

Vandaag hebben Erwin en ik nog een bezoek aan het oorlogsmuseum gebracht. We waren zeer onder de indruk. We werden rondgeleid door een jonge gids, die zelf een aantal familieleden kwijtgeraakt is in de oorlog. Ook heeft hij een vriendje tijdens de lagere school op een mijn zien stappen. Zodra er zoiets gebeurde kon je niet zomaar hulp gaan bieden, de kans was veel te groot dat je er zelf ook op een zou trappen. Er kwam pas 4 uur later professionele hulp, helaas was dat te laat en het mannetje stierf 2 dagen later. Je vraagt je af waar het allemaal om gaat bij die oorlogen en wat we er in de huidige tijd nu eigenlijk van geleerd hebben. Op het terrein, het lijkt net een boomgaard, staan allemaal aan flarden geschoten tanks, auto's, een Mig en een grote helicopter. Een stuk grond is afgeschermd met een hek en schrikdraad, je ziet een mijn in de grond zitten. Raar idee. Ik wordt niet wijs of het een echte is of dat hij er voor de decoratie is neergelegd. Na 1,5 uur is de rondleiding voorbij en gaan we weer op zoek naar onze tuktukchauffeur. Het museum ligt een aardig eindje bij ons hotel vandaan en hij bleef gelukkig wachten. Erwin heeft hem een mooie deal aangeboden als hij dat zou doen. Best een naar idee. Er staan zoveel van die chauffeurs dat ze snel bereid zijn om hun prijs te laten zakken maar een beetje medemenselijkheid moet je natuurlijk niet uit het oog verliezen. Ik voel me er zelf niet goed bij om ze tot op het bot toe uit te kleden door een super laag bedrag af te spreken, dan komen ze nooit tot een beetje hogere levensstandaard. Erwin vindt me een doetje....

Wederom naar pubstreet getogen en ditmaal zijn Erwin en Phillip voor de traditionele Cambodjaanse BBQ gegaan. Het is bloedheet in het restaurant, ondanks een grote sneldraaiende fan boven ons hoofd. Een paar minuten nadat we hebben plaatsgenomen voelen we het vocht echt uit al onze porien stromen. We gaan dus voor een paar ijskoude drankjes, heerlijk. Danielle houdt het bij een soepje en ik ga voor een Cambodjaanse kipsate, maar dan zonder satesaus. Ik schreef het eerder al, ze geven hun eigen swung aan bepaalde gerechten. Het sausje over de kip is voor mij niet herkenbaar, maar wel lekker. Tijdens het eten begint het opeens gigantisch te regenen, wederom begint Erwin te stralen. Hij wordt zo blij van regen. Ze zeggen dat een kinderhand snel gevuld is, maar helaas is ook deze bui weer van zo'n korte duur dat hij al snel weer een pruillip trekt. Weer geen echte moesonregen, waar blijft die nou? Na het eten nog even rondgelopen. Een paar straten verderop is een kleine nachtmarkt. Wat opvalt is de enorme hoeveelheid massagesalons, op de terrassen staan de stoelen al klaar en er liggen allemaal klanten naast elkaar voor een voet- of hoofdmassage o.i.d., de prijs is om te lachen (of huilen eigenlijk), zo tussen de $1,00 en $ 3,00 per uur. Over moordende concurrentie gesproken! Wij gaan weer richting ons hotel, morgen vroeg op, we worden op 8:15 opgehaald om naar het vliegveld te gaan. Er wacht ons een lange, hele lange reis.